Dwór w Zakrzewie
Majstrów ze sobą .Jeden twierdził, że postawi pałac „Założyło się dwóch na wodzie, a drugi temu zaprzeczał uważając to za rzecz niewykonalną. Ten pierwszy osuszył, a potem zakrzewił obszar, gdzie obecnie jest park i dworek, i postawił pałacyk na wodzie”. Bardzo możliwe , że od czasownika „zakrzewić” wywodzi się nazwa miejscowości Zakrzew .
Wieś Zakrzew Wielki położona jest na wschód od Radomska (10km od miasta), przy drodze do Przedborza. Niewiele dziś pozostało po bogatym folwarku i zabytkowym pałacu. Jednakże spostrzegawczy podróżni dostrzegą zapewne kilkusetletnie drzewa ogrodzone białym parkanem górujące nad wsią swą wielkością i kształtem. Zarówno zachowany szlachecki dworek jak i otaczający go park wpisane są do rejestru zabytków, jako "bezcenne dziedzictwo kultury i historii polskiej".
Pierwsza wzmianka o wsi Zakrzew pochodzi z 1393 r. wymienia się wówczas Stachnę z Zakrzewa w sporze o wieś. Wiadmo, iż w wiekach średnich osada leżała w powiecie radomszczańskim, województwie sieradzkim i była własnością szlachecką. Dziesięcina z łamów kmiecych i folwarcznych płynęła do plebana w Kodrębie. Na początku XVI w., wieś podzielona na dwie części należała do braci Jana i Melchiora.
Podczas okupacji majątkiem zakrzewskim zarządzali Niemcy, a od 1945 r. przeszedł na własność skarbu państwa. Ziemię i folwark przejęła Gminna Spółdzielnia Produkcyjna . We dworze mieścił się początkowo posterunek milicji, od 1950 r Dom Dziecka, później szkoła powszechna i przedszkole. Przez wiele lat mieszkała we dworze emerytowana dyrektorka szkoła, która w miarę swoich możliwości opiekowała się budynkiem. Obecnie po wystawieniu posiadłości na sprzedaż przez Gminę znajduje się ona w rękach prywatnych.
W porównaniu z innymi obiektami zabytkowymi na terenie Gminy Kodrąb. Zespół pałacowo-parkowy w Zakrzewie jest obecnie w dość dobrym stanie. Swoją kondycję zawdzięcza nie tylko powojennej polityce państwa i władz gminy, ale w znacznej mierze opiece jaką otaczali go mieszkańcy Zakrzewa. Dzięki temu były majątek szlachecki w miarę dobrym stanie przetrwał próbę czasu i nie podzielił losu wielu wspaniałych posiadłości, zniszczonych i zdewastowanych z powodu głupoty i zawiści.